Vokativ

Vokativ
Ein rechter Vokativus wird in zahlreichen Mundarten jemand genannt, dem nicht zu trauen ist, der es ›hinter den Ohren‹ hat. So schon bei Grimmelshausen im ›Vogelnest‹ (2, 6): »Der Apotheker, welcher gar ein arger Vocativus ist«. ›Vocativus‹ ist in der lateinischen Deklination der Anredefall; da man diesen oft in mißbilligendem oder strafendem Sinne anwendet, hat der aus dem Lateinunterricht geläufige Ausdruck seinen sprichwörtlichen Sinn angenommen.

Das Wörterbuch der Idiome. 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • Vokativ — Sm Anredefall per. Wortschatz fach. (17. Jh.) Entlehnung. Als Fachwort entlehnt aus l. vocātīvus (casus), zu l. vocāre rufen .    Ebenso nndl. vocatief, ne. vocative, nfrz. vocatif, nschw. vokativ, nnorw. vokativ; provozieren. ✎ Leser, E. ZDW 15… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Vokativ — (lat.), s. Kasus …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Vokativ — Vokatīv (lat.), in der Grammatik der Anrede , Ruffall (s. Kasus) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • vokativ — vȍkatīv m DEFINICIJA lingv. jedan od padeža imenskih riječi u indoeuropskim jezicima; padež obraćanja, dozivanja ETIMOLOGIJA lat. (casus) vocativus: dozivni padež …   Hrvatski jezični portal

  • Vokativ — Vokativ: Der Name des Kasus der Anrede ist eine gelehrte Entlehnung aus lat. (casus) vocativus, eigentlich »zum Rufen, Anreden dienender Fall«. Lat. vocativus gehört zu lat. vocare »rufen« (vgl. den Artikel ↑ Vokal) …   Das Herkunftswörterbuch

  • Vokativ — Unter Vokativ (auch Anredefall) versteht man gemeinhin ein spezielle Form eines Nomens, zumeist eines Substantivs, welche gebraucht wird, um jemanden direkt anzusprechen oder anzurufen. Einen Vokativ gab es sehr wahrscheinlich im… …   Deutsch Wikipedia

  • Vokativ — Vo|ka|tiv 〈[ vo: ] m. 1; Gramm.〉 für die Anrede verwendeter Kasus, z. B. im Lateinischen; Sy Anredefall [<lat. (casus) vocativus „Anrufungs , Anredefall“; zu vocare „anreden“] * * * Vo|ka|tiv , der; s, e [lat. (casus) vocativus, eigtl. = zum… …   Universal-Lexikon

  • vókativ — a m (ọ̑) lingv. sklon samostalnika v vlogi ogovora, nagovora, zvalnik: vokativ je enak nominativu …   Slovar slovenskega knjižnega jezika

  • Vokativ — См. vocativo …   Пятиязычный словарь лингвистических терминов

  • Vokativ — Tiltalefald (for substantiver). Bruges på latin og græsk. Ex: domine! (herre!) …   Danske encyklopædi

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”